Vijf jaar geleden was Ahmad één van de eerste deelnemers bij het Stadsleerbedrijf. Zijn verhaal begint met een noodgedwongen vlucht, samen met zijn vrouw, van Syrië naar Nederland. Als zoon van de burgemeester die tegen Assad is, zijn hijzelf en zijn familie nergens veilig. Na een verblijf van ruim een jaar in het AZC, krijgen Ahmad en zijn vrouw een woning toegewezen in Helmond en kunnen ze eindelijk beginnen om hun leven weer op te pakken.
“De weg vinden in Helmond valt niet mee. Zo goed als alles is anders dan wat we altijd gewend waren: de taal, de cultuur, de mensen, het weer. Als alles anders is en je kent niemand die het je uit kan leggen, moet je alles zelf uitzoeken. Ook de kleinste, misschien vanzelfsprekende dingen, zoals reizen met het Openbaar Vervoer. Je moet maar net weten dat er vaste haltes zijn en dat je de bus kunt laten stoppen door op een knopje te drukken.”
Omdat Ahmad een uitkering krijgt, begeleidt een Participatiecoach (PC) van Senzer hem in zijn traject om zelfstandig een inkomen te verdienen. In Syrië heeft Ahmad Rechten gestudeerd, maar dat was nooit zijn eigen keus. Hij raadpleegde zijn PC en won advies in over welke sectoren perspectief bieden voor een betaalde baan. Het advies en zijn interesse brachten hem in de richting van ICT. Daarop meldde de PC hem aan bij het Stadsleerbedrijf, waar hij geplaatst kon worden bij het Beginstation. Wekelijks werkte hij hier aan het opbouwen van zijn basis; hij leerde er de Nederlandse taal, werknemersvaardigheden en bovenal legde hij er contacten. “Ik had al snel door dat een netwerk belangrijk is in Nederland.” Naast de Nederlandse taal leerde Ahmad ook de taal van het programmeren. Een taal die hij later nog veel zou ‘spreken’ en hem veel zou brengen in Nederland.
“De ruimte die ik kreeg van Sandy (PC) om mijzelf te ontwikkelen in een richting die bij mij paste, had ik nodig om hier in Helmond mijn plek te vinden. Bij het Beginstation zijn de mensen altijd geduldig gebleven en heb ik fouten mogen maken. Door het vertrouwen dat ik kreeg van de mensen om mij heen, durfde ik om mijzelf te ontwikkelen en steeds een stapje verder te komen. Door het vrijwilligerswerk heb ik veel zelfvertrouwen gekregen, dat zelfvertrouwen was weg door alles wat ik hiervoor heb meegemaakt.”
Ahmad sloot zijn vrijwilligerswerktraject bij het Stadsleerbedrijf succesvol af, ontving als één van de eersten zijn certificaat en vervolgde zijn pad richting een betaalde baan. “Via het Beginstation vond ik een stage bij een reclamebureau. Met hulp van een vrijwilliger van LEVgroep solliciteerde ik daarna via Refugee Talent Hub voor een traineeship bij Rijkswaterstaat in Utrecht. Ik werd er aangenomen en al snel werd me een betaalde baan aangeboden. Via het netwerk dat ik daar opbouwde vond ik hierna een nieuwe baan in IT, veel nieuwe kennis en bovenal nieuwe vrienden bij Euramax in Roermond”.
Ahmad bleef in Helmond wonen en de stad werd steeds meer zijn thuis. Totdat vorig jaar een rampjaar werd: hij verloor zijn baan in Roermond door de gevolgen van de coronacrisis. Maar nog veel erger, Ahmad verloor vele familieleden door bomaanslagen in Syrië. Hij was dan wel gevlucht, maar niet verlost. Een zwarte periode volgde waarin vanuit de cultuur van hem een bepaalde verantwoordelijkheid werd verwacht. “Ik heb serieus overwogen om terug naar Syrië te gaan. Een deel van mijn familie is daar omgekomen en ik wilde er voor de rest van mijn familie zijn. Voor mijn dochtertje ben ik hier gebleven en heb ik mijn familie vanuit Nederland geholpen.” Via smokkelaars heeft hij zijn zus en moeder naar Nederland kunnen halen. Inmiddels wonen zowel zijn ouders als schoonouders in Nederland. De familieleden die niet op tijd konden vluchten mist hij nog elke dag.
“In die moeilijke tijd heb ik veel steun gehad aan mijn collega’s in Roermond, ze waren inmiddels ook mijn vrienden geworden. Het werk was een goede afleiding destijds.” Via zijn oude baan in Roermond is hij terechtgekomen bij zijn huidige werkgever. In Alkmaar werkt Ahmad nu als Applicatiebeheerder voor het Witte Kruis. Inmiddels zet hij zelf ook zijn eigen netwerk in om anderen aan een baan of stage te helpen. “Vijf jaar geleden had ik niet gedacht dat ik dit allemaal zou kunnen bereiken. Mijn plan is altijd geweest om kleine doelen te stellen en om stap voor stap verder te komen. Je moet een begin maken en hard blijven werken.” Achteraf gezien was hiervoor geen betere plek geweest dan bij het Beginstation. Ahmad kan nu gelukkig zeggen dat het goed met hem gaat.